Professionele achtergrond (werk, studie)

Risk Hazekamp (hen/hun) is beeldend kunstenaar en researcher. Na studies aan de Willem de Kooning Academie in Rotterdam en de Jan van Eyck Academie in Maastricht, werkte en woonde Hazekamp elf jaar in Berlijn. Vanaf 2015 tot begin 2023 was Hazekamp als docent en studieloopbaanbegeleider betrokken bij de afdeling Art & Research en bij de minor Arts & Humanity aan de Sint Joost School of Art & Design in Breda/Den Bosch. Tijdens het begin van de coronaperiode participeerde Hazekamp twee keer in de María Lugones Decolonial Summer School en in 2020 voltooide Hazekamp de Advanced Master of Research in Art & Design aan St. Lucas School of Arts in Antwerpen. Daarna startte Hazekamp als researcher bij het Lectoraat Biobased Art & Design van het Centre of Applied Research for Art, Design and Technology (Caradt) van Avans Hogeschool.

Onderwerp

Hazekamp licht het onderwerp van de PD-studie toe: “Toxiciteit en analoge fotografie zijn niet alleen verbonden door chemische productieprocessen, maar ook door het creëren van dominante sociaal-politieke machtsstructuren van definiëren en categoriseren. Als antwoord op deze toxische geschiedenis(sen) onderzoek ik alternatieve fotografische methodes om de wereld te bekijken zonder camera, middels een niet-chemisch productieproces en vanuit een niet-menselijke blik. Ik stel een nieuwe benadering van fotografie voor, waarbij de fotograaf niet langer de controle heeft over het beeld, maar eerder de omstandigheden creëert waarin fotografische beelden kunnen ontstaan.”

Persoonlijke motivatie

Hazekamp heeft altijd een haat/liefde verhouding gehad met het medium fotografie. “Vanaf het eerste moment dat ik in de Donkere Kamer stond toen ik veertien jaar oud was, ben ik gefascineerd door het analoge fotografische proces. Ik ben altijd met analoge fotografie blijven werken, in allerlei contexten en op allerlei manieren vormt fotografie de kern van mijn maken en van mijn denken. Tegelijkertijd ben ik een fotograaf die de camera niet op een andere persoon kan richten. Deze handeling vervult me met schaamte, ik ervaar het als een vorm van agressie. Deze tweespalt heeft me gevormd als kunstenaar en als researcher.”

Waarom PD-traject

Hazekamp licht hun keuze voor een PD-traject toe: “Juist omdat het hier om een pilotproject gaat is het voor mij extra interessant om me eraan te verbinden. Ik hou van het doorgronden van processen en systemen en daarbij de ruimte te voelen dat het gesprek daarover open en tegelijkertijd gericht gevoerd kan worden. Er worden momenteel veel zaken uitgezocht op landelijk niveau hoe dit pilotproject het beste kan functioneren. Ik voel een grote verantwoordelijkheid, niet alleen richting mijn eigen onderzoek, maar ook naar de pilot van het PD-project. Zowel de onderlinge verbondenheid binnen de PD-peergroup als de gesprekken met de PD-taskforce en de betrokken lectoren ervaar ik daarbij als motiverend en inspirerend.”

Bereikt over vijf jaar

Hazekamp is duidelijk: “Het is mijn wens om zowel concrete als speculatieve uitspraken te kunnen doen over 'inter-species' samenwerkingen, over begrippen als 'More-than-Human Interdependency' of 'Mutualistic Care' of 'Symbiotic Relationality'. Dit wil ik koppelen aan het medium fotografie om zo een 'levend micro-organisch fotografisch proces' te laten ontstaan, een fotografisch proces dat voortdurend kooldioxide omzet en zuurstof afgeeft.”

Nog leren

Hazekamp wil nog leren om zich als mens en maker bescheidener op te stellen binnen het onderzoek dat Hazekamp zelf doet: “Zo kan ik ruimte maken en geven aan andere manieren van denken en van tot beeld komen. En zo kan ik hopelijk nog verder weg stappen van een 'eigen individuele beeldtaal', iets wat vaak centraal wordt gesteld binnen een kunstpraktijk. Ik wil graag een vorm van niet-menselijke beeldvorming stimuleren en daarmee mensen aan het denken zetten over hun eigen positie, zowel op micro- als macroniveau.” 

Hulp van PD-organisatie

Hazekamp geeft concreet aan welke hulp de PD-organisatie kan bieden: “Door de verbanden te benadrukken die er al zijn (of die nog zullen ontstaan) binnen en tussen de lectoraten door heel Nederland. Ik denk dat daar een krachtpunt ligt van de opzet van de PD, dat we bouwen aan een netwerk dat zich verspreidt over alle verschillende lectoraten om zo de verbanden die er zijn, maar die soms nog niet duidelijk gearticuleerd zijn, bloot te leggen en in te zetten. Daarnaast wordt er structuur geboden en worden er diverse cursussen aangeboden over bijvoorbeeld onderzoeksethiek. Het samen nadenken, zowel met de PD-peergroup als met de PD-taskforce, is een echt pluspunt.”

Droom

Hazekamp vindt het moeilijk om privé te dromen in tijden van grote nood wereldwijd.